به گزارش آزادنما؛

شوراى شهر ميدان مسابقه برای خدمت و «عرصه امتحان الهى براى منتخبان» است؛ اما چرا پارلمان شهری درگیر فساد می‌شود؟

مقام معظم رهبرى فرمودند: “کار شورای شهر کار بسیار مهمی است. مردم نباید افرادی را که دلسوز، علاقه‌مند و متدیّن نیستند، به مراکز تصمیم‌گیریشان بفرستند؛ زیرا برایشان وزر و وبال درست خواهند کرد. این توصیه‌ی من به مردم است”.

با این بيان بى‌ترديد یكی از مهم‌ترین نقاط عطف تاریخ سیاسی ایران پس از انقلاب اسلامی، تشكیل شوراهای اسلامی شهر و روستا است. این موضوع بزرگترین نشانه ظرفیت سیاسی نظام برای جلب مشاركت بیشتر مردم محسوب می شود. در واقع شوراهای اسلامی شهر و روستا نشانگر توزیع قدرت در جامعه مردم سالار دینی است.

فصل هفتم قانون اساسی از اصل ۱۰۰ تا ۱۰۶ به طور كامل به وظایف شوراها پرداخته و در آن به مواردی همچون تشریح برنامه‏‌های‏ اجتماعی‏، اقتصادی‏، عمرانی، مقتضیات‏ محلى و… بر اجرای‏ هماهنگ‏ آنها و پایبندی به موازین اسلام و قوانین كشور اشاره شده است.

با ابراز تأسف، اخبار امواج دستگیری اعضای شورا از بوشهر در جنوب تا مازندران و گلستان در شمال و از آذربایجان شرقی و غربی تا هرمزگان و تهران کشیده شده است و در تعدادی از استان‌ها شاهد تخلفاتى بوده‌ایم تا همچنان یک سؤال جدی مطرح باشد که چرا پارلمان شهری درگیر فساد می‌شود؟

مطمئنأ عملکرد خوب شورای شهرها در تاریخ ثبت می‌شود، در سوی دیگر ضعف شورا و گاهاً تخلفات آن‌ها منجر به ایجاد حس بدبینی در جامعه نسبت به شوراها و متزلزل کردن جایگاه آن می‌شود.

در قانون اساسی به صورت مستقیم به شوراى شهر و وظایف آن اشاره گرديده است؛ ولی واقعاً شورا آن جایگاه پیش‌بینی شده در قانون را به دست آورده؟ و یا در حال طی کردن مسیر اشتباه و انحرافى است؟

طی سال‌های گذشته شاهد انتشار اخباری از دستگیری در سطوح شوراهای شهر و حتی روستا بوده‌ایم، به‌طوری‌که در فرآیندی زنجیره‌ای گاه این دستگیری‌ها تا سطح شهرداری‌ها نیز کشیده می‌شود. ماجرایی که طی ماه هاى اخیر در استان‌های بوشهر، مازندران، فارس، البرز و حتی تهران نمونه‌های آن را شاهد بودیم.

اخبار دستگیری شهرداران و اعضای شورای شهر شهرهای متعدد استان ها به اتهام فساد مالی و اخلاقی، نه‌تنها منجر به لکه‌دار شدن وجاهت، اعتبار و اعتماد این ساختار خدمت‌رسان در اذهان عمومى مردم شده است؛ بلکه هزینه‌ای را نیز در حوزه اعتماد عمومی به نظام وارد کرده است تا سوالِ بسیاری از مردم این باشد که چگونه پای افرادی که مستعد برای فساد و خیانت بوده و لیاقت بر تن کردن لباس خدمت را ندارند به این منصب‌ها باز می‌شود؟!

مگر نهادهای متولی احراز صلاحیت، جدیت و اهتمام لازم را در صلاحیت سنجی گزینه‌های داوطلب برای عضویت در شورا بکار نمی‌گیرند؟! وضعیت نابسامان و منزجرکننده فعلی در برخى شهرداری‌ها و شورای شهرهای استان، محصول بی‌توجهی و غفلت نهادها و سازمان‌های متولى نظارتى و یا محصول ملاحظه‌کاری‌های عامدانه حزبی و قبیله‌ای است؟

بررسی صلاحیت نامزدهای انتخابات خبرگان رهبری، مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری با شورای نگهبان است؛ اما در حوزه انتخابات شوراهای شهر و روستا این وظیفه و همچنین نظارت بر روند انتخابات از سوی دو نهاد وزارت کشور و مجلس انجام می‌شود. در انتخابات شوراها، بخش نظارت از سوی هیئت مرکزی نظارت تعیین‌شده از سوی مجلس و همچنین بخش اجرایی آن از جانب وزارت کشور انجام می‌شود.

عدم نظارت دقیق شورای شهرها یکی از علل مهم ایجاد جرایم در شهرداری‌ها و مدیریت‌های شهری است، زمانی که نظارت به میزان کافی و درست بر اعمال و رویه شهرداران وجود نداشته باشند برخى افراد مرتکب جرم می‌شوند.

شهروندانی هستند که مى پرسند اساساً چرا باید در انتخابات شوراها شرکت کنند و این رأی چه اثری در زندگی شهری آنها خواهد داشت؟ آنها که خبرهای روزنامه‌ها را دنبال می‌کنند از فساد اقتصادی در نهادی می‌گویند که بنا بود پارلمان شهری باشد.

با این همه اما شرکت فعال در انتخابات شورا، رأی دادن آگاهانه و نظارت بر عملکرد منتخبان شورا همچنان بهترين راه و گزينه برای تغییر است.